1 Comment
Op vrijdag 20 maart was er op de Faroer eilanden een totale zonsverduistering te zien.
Dat wil zeggen: de verduistering was er, maar te zien was een tweede....... Er was een dikke laag bewolking met een enkel gaatje en er ontstonden door de harde noordwesten wind en de steile kliffen en bergen ook nog eens veel nieuwe wolken. Wij (mijn zoon, 2 collega's van hem en ikzelf) hadden een tiental mogelijke spots uitgezocht, verspreid over de eilanden Streymoy en Eysturoy. Na veel wikken en wegen werd besloten om in de bergen boven Vestmanna te gaan staan. Om 5 uur op, snel ontbijten, nog even snel de laatste satellietfoto's bekijken via een zenuwslopend traag internet en een paar telefoontjes naar onze privé weermannen, in de auto en om 7 uur op pad. Na onderweg voortdurend gekeken te hebben hoe de bewolking op deze eilanden eigenlijk ontstaat toch maar bedacht dat de plek in de bergen niet zo'n goede keus was. Gelukkig had ik in de dagen hiervoor een plekje ontdekt dat volgens mij betere kansen gaf om in ieder geval af en toe iets van de zon te kunnen zien. Het lag aan dezelfde weg waar we al op reden naar dat plekje in de bergen. Dus gestopt bij een gebouwtje boven het plaatje Kvivik. Op de parkeerplaats stond al een lokale man met een camera, dus kennelijk een goed plekje..... Hij verzocht ons wel om de auto even netter neer te zetten omdat er zo dadelijk nog 400 man uit het dorp komt om de verduistering te vieren!!! Het gebouwtje bleek een schapenscheerdershok te zijn van de plaatselijk Coöperatie van schapenhouders (40 gezinnen..) Het zag er van binnen brandschoon uit en er stonden lange tafels met koffie, thee en broodjes etc.. We werden meteen spontaan uitgenodigd en moesten maar doen of we thuis waren. De mensen waren allerhartelijkst, zelden zo'n warme onthaal meegemaakt. Helaas bleef de bewolking echter steeds maar weer voor de zon hangen en alle gaatjes gingen links of rechts langs..... Om de zon gunstig te stemmen werden er liederen gezongen wat alles een heel bijzonder cachet gaf. Intussen was de verduistering al aan de gang er was nog steeds niets van te zien zodat ik de camera's en statieven weer had op geborgen. Maar ineens was er een gaatje en kreeg ik weer hoop. Snel weer een camera en statief neer gezet en de 200-600 mm er op. En precies op het moment toen de partiële verduistering overging in de totale braken de wolken. Daar was ze: de TOTAL ECLIPS !!!!!! We hebben het precies de volle 2 minuut 15 seconden kunnen volgen , daar sloot de bewolking weer en was er van het verdere verloop nauwelijks meer iets te zijn.... Iedereen omarmde iedereen en we waren allemaal zielsgelukkig. Er werd ook meteen een danklied ingezet om de zon te bedanken dat ze weer was teruggekomen. Heel ontroerend allemaal. Verdrietig was echter dat alle mensen van onze boot, die op de bussen waren aangewezen, in Thorshavn stonden, daar wel een gedeelte van de partiële, maar niets van de totale verduistering konden zien. (Voor diegenen die nog nooit een totale verduistering hebben meegemaakt, dat is dus zoiets als seks zonder climax......). Ik schat dat ruim 95% van de eclipsjagers de totaliteit niet hebben kunnen zien. Maar wij waren dus de Lucky bastards die terug aan boord nog wel een poging hebben gedaan om iedereen te troosten, maar het laten zien van mijn foto's maakte het er allemaal niet beter op......... |
Aris A. Homan
Foto-enthousiast!! Archives
February 2023
|